Autorijden en nog meer autorijden

Wat ik gisteren ben vergeten te vertellen, het is ook allemaal zo veel, is dat we bij de vulkaan Tangkuban Prahu zijn geweest. De vulkaan ligt op 1830 mtr hoogte dus eerst een klim met de auto naar boven. Als we eenmaal boven zijn en uitstappen is meteen duidelijk dat we er zijn, de ogen prikken wat maar vooral de geur van zwavel is erg aanwezig. Ik vraag aan onze gids of het klopt dat er nog zoveel vulkanen actief zijn op Indonesië (wijzend op de uitbarsting van afgelopen winter) hij zegt dat ze allemaal actief zijn en dat dat maar goed is. Ik lijk het niet te snappen, want wie wil er nou lavastromen door de straten?! Maar hij legt uit dat er elk jaar een kleine activiteit is waardoor een grote ontploffing met de nodige impact voorkomen wordt. Aha dat klinkt wel logisch.
Het uitzicht is prachtig en we zien ook echt de rook uit de krater komen. We mogen er vanwege de zwavel geur maar een half uur blijven maar dat is ook genoeg.

Vandaag zouden we al om 7 uur gaan rijden dus moesten we vroeg uit de veren. Helaas voelt linda zich erg beroerd. Toch iets verkeerd gegeten of wat anders onder de leden? Van vandaag heeft ze in elk geval helaas weinig mee kunnen beleven. Gelukkig maar dat vandaag vooral een reisdag was waarop alleen Kampung Naga op de planning stond. Kampung Nagan is een oud traditioneel javaans dorp, gelegen in een dal, waar de inwoner nog erg primitief leven. Om het dorp te bereiken moet je 144 treden naar beneden, maar dan sta je ook wel in een prachtig
landschap, midden tussen de rijstvelden. Super mooi! De gids van het dorp geeft me een rondleiding en laat me zien hoe de mensen er leven. Ze zijn vooral heel zelfvoorzienend. De dieren die ze hebben zijn puur voor het eten. Als ik het jonge geitje aankijk besef ik me dat hij dus uiteindelijk eindigd als saté. Ze verbouwen ook hun eigen rijst, leuk om te zien en te horen hoe zo'n proces gaat, ik mag zelf ook nog even rijst stampen. Respect voor de vrouwen die dit de hele dag doen, het is een hele workout. Ik mag binnen kijken in een huisje en verbaas me toch even over de manier hoe de mensen er leven en dat dat in deze tijd dus nog bestaat. Ook hier waren weer de Indische kinderen die al joelend op me af kwamen en met me op de foto wilde, blijft bijzonder. Als ik even op de gids moet wachten zit ik bij een paar javanen die een verhaal beginnen, maar waar ik niets van snap. Bij navraag blijkt de man te zeggen dat ik een mooi meisje ben en maar snel moet trouwen. Dus ....
Als de rondleiding klaar is, kunnen we beginnen aan het moeilijkste gedeelte van deze excursie, de klim naar boven! In deze hitte al die traptreden weer omhoog is een hele opgave. De hikes in Amerika zijn er niets bij!
We rijden daarna weer verder met eigenlijk maar één doel, ons volgende hotel. Dit is een rit van in totaal 8 uur, dus we hadden ook echt de hele middag nodig. Daarbij te bedenken dat dit niet over de snelweg was, maar door allemaal kleine dorpje en over bekoorlijk slingerende wegen
Tijdens deze rit wordt een manier van autorijden in Indonesië opnieuw belicht, er zijn alleen minimun snelheden en geen maximum, je gaat zo hard als je kan. En dat doet onze chauffeur dus ook, hierdoor veel optrekken, remmen, bochten, en door de kuilen in de weg worden we soms door de auto geslingerd. Voor linda al helemaal niet fijn, maar ook ik vind het een pittig ritje. Uiteindelijk blijkt ook maar weer dat ook hier niet alles altijd maar goed gaat, we botsen achterop een vrachtwagen. Gelukkig niet hard, voor ons niets aan de hand. Voor ons eigenlijk te verwachten dat dit een keer gebeurde.
Als we stoppen voor de lunch kom ik een stel uit nederland tegen die we bij verschillende excursies al eerder tegen kwamen. Ze vragen me waar linda is en vragen me daarna bij hen te komen zitten voor het eten. Een gezellige lunch op de die manier, heerlijk reisverhalen uitgewisseld!
De rest van de middag zitten we in de auto opweg naar ons hotel. Het landschap verandert dus er is genoeg te zien, maar ergens speelt verveling toch ook. Maar goed voor morgen iets super moois in het vooruitzicht, de borobudur!!
Daarom vanavond weinig meer doen, zo even eten en daarna lekker op tijd naar bed. Gelukkig voelt linda zich ook weer ietsjes beter en gaan we ervoor om morgen weer lekker samen te kunnen genieten.