Bitterballenalarm

Jawel de goede naam van onze gids is: Masril! We zaten in de buurt haha.
Vanmorgen zijn we al vroeg op gestaan, wat nou vakantie!? Om half 8 zaten we alweer in de auto na een lekker ontbijtje. Van een gewone boterham tot een bord nasi, alles kan hier. Wij kiezen maar voor een gewone boterham. In het restaurant klinken deuntjes alsof je jezelf in de fatamotgana in de efteling waant, echter is dit de intro voor bekende nummers van oa Queen. Verassing ;-)
We verlaten vandaag Jakarta en gaan via een mooie route naar Bandung. Als eerste komen we Taman Mini (Indonesië in het klein) hier is op 40 ha geprobeerd een indruk te geven van de verschillende soorten huizen in Indonesië. Opvallend zijn de verschillende versieringen op de huizen en vooral dat dit allemaal handwerk is. Hierna rijden we door naar de botanische tuinen van Borgor. Inmiddels is het ook al lekker warm en hangen onze kleren al vochtig om ons heen. We beleven de botanische tuin zoals hij hoort, tropisch! Er ziin verschillende bomen, bloemen en planten. Sommige doen ons door hun hoogte of wortels even terug denken aan Amerika. De kleuren van planten zijn ongeëvenaard, fel paars, geel, rood, etc. Opvallend zijn de wortels die voornamelijk boven de grond groeien. Volgens Masril is de waterlelie een gevaarlijke plant. Wij kijken bedenkelijkmtot de uitleg volgt; als je erop gaat zitten ben je binnen 30 seconden verdronken. Dus.... niet alles meer serieus nemen haha. We bezoeken een orchideeëntuin waar er wel heel veel bij elkaar staan, ik (nicky) heb nooit geweten dat deze planten zo vreemd groeien, hangend! Een orchidee blijkt hier een dure plant en wordt per blaadje in waarde bepaald. Voor ons moeilijk voor te stellen. Al is duur en goedkoop relatief als je weet dat een maandsalaris hier ongeveer €200,- is. Net voordat we de tuin verlaten vragen we een Indisch stel een foto van ons te maken en worden wij gevraagd of we met hen op de foto willen!? Bizar haha, maar dat schijnt met onze blanke huid te maken te hebben. En ondanks de vochtigheid en wellicht dankzij de goede spray tegen muggen hebben ze ons niet gevonden. We hebben alleen flinke rode mieren, een behoorlijk spinnetje en straat katten gezien.
Hierna worden we naar een restaurant gebracht voor onze lunch, wederom heerlijk! Heerlijke soep, saté, noedels en groentes. Wat kunnen ze hier lekker koken! Met volle buiken gaan we via de puncakpas naar Bandung. Het was even de vraag of we niet overnde tolweg moesten omdat de pas misschien te druk was met verkeer, maar het was te doen. De auto's en brommers vliegen je alsnog langs alle kanten voorbij, rechts inhalen, links inhalen, het maakt allemaal niet uit. En als je een gaatje ziet, gas erop en gaan! Nog iets te vaak houden we onze adem in en denken we dat het op een botsing uitloopt. Maar het komt allemaal goed, dus bumperkleven is niet zo erg. Onderwerg komen we verschillende keren lags een passar, een markt. Oftewel verschillende kraampjes ket groenten, fruit, dieren, etc langs de kant van de weg. Ineens duikt er een dal voor ons op en rijden we door de theeplantages, zo mooi om te zien! We stoppen voor een mooi uitzicht en drinken daarbij toepasselijk een bakje thee! Morgen schijnen we zelf de nieuwe lading pickwick te gaan plukken!
Daarna begint de daadwerkelijk rit richting Bandung, een stad met 5 miljoen inwoners en een heuze studentenstad. De rit duurt een uur of drie maar het uitzicht is mooi en er is genoeg om met Masril over te kletsen. Halverwege stappen we uit en steken we te voet de brug over, maar niet voordat we een echt Indisch drankje moesten proberen; chichow. Deeg, water, koksmelk/ijs en siroop. Dit viel vooral bij Linda goed in de smaak. We moetem nog even aftasten of we alles kunnen eten en drinken, maar Masril biedt ons alleen 'veilige' producten aan. Vervolgens steken we wandelend de drukke brug over en ineens staan er 3 kids om ons heen, schooiend om geld. Dit schijnt op deze plek normaal te zijn en ze worden na een foto met ons dan ook beloond. Voor ons is dit toch nog raar, hoe moeten ze later worden gemotiveerd om te gaan werken?
We gaan door naar ons hotel, wederom niets te klagen. We moeten alleen nog wel even wennen dat alles ons uit handen wordt genomen. De koffers worden gedragen, naar onze kamers gebracht, het personeel verontschuldigd zich alsof ze iets fout doen en bedanken ons overal voor. Maar goed we laten ons maar in de watten leggen want ja we hebben immers vakantie.
Vanavond eten we samen met Masrin, het is duidelijk dat hij veel mensen kent en dat ze heel erg hun best doen. Zoals er de gehele dag verrassingen voor ons zijn, was die er ook tijdens het avondeten. We kregen; bitterballen! En lekker dat ze waren, daar kan mora niet tegeop. Aansluitend wederom een maaltijd om je vingers bij af te likken.
Nu maar weer lekker slapen, morgen vertrekken we om 8u voor een tocht rondom Bandung. Wel fijn om even 2 nachten in hetzelfde hotel te slapen en je spullen te kunnen laten liggen.

Voor de foto's zullen jullie nog meer geduld moeten hebben.

Liefs van ons

P.s vraag naar de stinkerd!